moederloos veulentje

Bijna 3 weken geleden kregen we telefoon dat de merrie van een 8 dagen oud veulen overleden was, en dat het veulen nu alleen stond.  Ze hadden nog de hengst, maar die kon niet voor het veulen zorgen natuurlijk.

Diezelfde avond nog hebben wij haar opgenomen, want zo’n veulentje heeft om de 2 à 3 uur melk nodig voor paarden- of ezelveulens, ook ’s nachts dus.  Ze heette Lucie en wij hebben ze Lucibet genoemd, omdat ze op 6 juni, 2 dagen na het prinsesje Lilibet is geboren.  En dus is zij een beetje onze ezelprinses : Lucibet dus.

We hebben ze samen gezet met Pomponneke, onze merrie van bijna 3 jaar oud, die zelf als veulen van 4 maanden samen met haar moeder heel verwaarloosd en zwaar onderkomen bij ons is binnengekomen begin 2019.  

Het is belangrijk voor een veulen dat zij melk krijgt natuurlijk, maar ook een voorbeeld heeft van een soortgenoot om zich aan te spiegelen, want anders, als het steeds in menselijk gezelschap is, wordt het een rotvervelend ezeljong, de probeert mens te worden maar natuurlijk niet kan voldoen aan de eisen om mens te zijn omdat het teveel ezel is.

Het is natuurlijk niet hetzelfde als een echte moeder, maar ze copieert wel het gedrag van Pomponneke : plast waar Pomponneke plast, gaat met haar mee binnen staan voor de regen, eet al mee wat hooi zoals Pomponneke, en loopt haar steeds achterna.  En zo zien we het graag, niet dat ze ons mensen steeds volgt, want ik kan haar niet leren om ezel te worden…

Ze groeit goed, ze drinkt flink melk (al tot 5 liter per dag), ze eet korreltjes en al wat hooi en gras.  Het wordt een flinke meid.  En Pomponneke ? vindt haar zeker nog veel te babyachtig, maar als ze wat kuren krijgt, dan doet Pomponneke wel mee, haar prille jeugd komt dan terug boven.

Dat komt goed met die 2 meiden !!! Pomponneke gered van een hongerdood, omdat haar moeder en zijzelf niet gevoed werden door de mensen die hun “gered” hadden, en Lucibet omdat ze op heel jonge leeftijd haar moeder is verloren en niet kon opgroeien tussen haar soortgenoten.  Zo helpen wij hen, en helpen zij ons om zichzelf te helpen : mooi toch !!!

Jullie krijgen zeker een update.  Het hele verhaal van hoe en waarom we een veulen op deze manier opvoeden en grootbrengen zal te lezen zijn in de volgende Asinus en binnenkort ook op ons nieuw deel van de website : Asinus-vriend.

Wil je ons helpen bij de extra kosten die gepaard gaan met het voeden van zo’n klein ezelspruitje (poedermelk voor veulens, korreltjes voor jonge opgroeiende veulentjes) ?  Dat kan, graag !  Dit kan op de rekening van Anegria vzw : BE81 0016 6065 2124 met vermelding van veulenhulp voor Lucibet.  Duizend maal dank in naam van Lucibet !

Een reactie plaatsen