
Het was weer zover, langs alle kanten kregen we doorgestuurd dat er 2 ezeltjes dringend weg moesten omdat de eigenaar er niet meer voor kon zorgen. Zelfs de politie was verwittigd en zij overwogen een inbeslagname, of met de dienst dierenwelzijn erbij, enfin er werd veel over gepalaverd… Ik belde de man op, dit bleek de broer van de eigenaar, maar de eigenaar zat met zijn mobilhome ergens in Azië of zoiets, en hij had reuma en kon er niet meer voor zorgen. Vrijdagavond, na de ergste hitte en het beëindigen van de meeste files, gingen we hen ophalen. Drie Kempische mannen stonden naast de weide met de 2 ezels netjes gehalsterd en vastgebonden aan een weidepaal. Een makkie om die ezels erin te krijgen zo, gelukkig. Nog even een afstandsverklaring tekenen waarbij ik tevens werd geparfumeerd met een alcoholwalm. Een hengst van 14 jaar en zijn dochter, een merrie van 5 jaar. “Zou die niet drachtig kunnen zijn ?” wilde ik graag weten. “Nee dat kon niet” werd mij verzekerd. “Waarom niet ?” “Omdat het veulen dan in december geboren had moeten zijn”…
Zover reikte mijn fertiliteitskennis over ezels nog niet… maar dit werd algauw uitgelegd… “Daarna hadden ze het niet meer gedaan.” En dat wist hij omdat de buurman van 80 jaar er constant op had zitten kijken. Dus het kon echt niet, want ze hadden HET niet meer gedaan sindsdien !!! De politie vond die morgen aan de telefoon echter, dat de buik van de merrie wel erg beweeglijk was ! Spannend hé. Nu kan ik hier natuurlijk een hele waslijst aan theorieën op los laten, maar ik vermoed dat de dierenarts en de tijd zeker duidelijkheid zal brengen. Deze week komt de dierenarts, en we houden haar uier nauwlettend in de gate, nee niet heel de dag, maar toch zo’n 2x per dag, die toch niet plat-plat is zoals bij de meeste merries. We voeren Lona alvast veel lekkers bij, zodat ze genoeg energie kan opdoen. En Gust, haar vader en dus ook de vader van het mogelijkse veulen, geniet er mee van.
Ook heel opvallend is, dat de hoeven van al die ezels die mij moeten ophalen er toch zo slecht aan toe zijn. En telkens ligt de afspraak met de hoefsmid al lang vast, “net” nadat wij ze komen afhalen. Wat zijn we toch krakken dat we altijd de eerste zijn, en dat onze hoefsmid Tom steeds zijn uiterste best moet doen, om alle krullen en scheefstanden recht te trekken, of beter gezegd kappen.
We zijn hier niet gelukkig mee, niet omdat we veulens niet leuk vinden, maar er zijn er al zoveel, en deze komt dan weer maar eens niet in de beste omstandigheden ter wereld : inteelt, een moeder op sloffen, en of er altijd genoeg voedingsstoffen ingenomen konden worden en de ontwikkeling van zo’n foetus/veulen wel goed verloopt, is natuurlijk nog maar de vraag. Enfin we wachten het rustig af, misschien is de natuur ons wel mild gezind en hebben we gewoon een infertiele merrie met een ronde buik en een uitgelubberde uier opgehaald… Deze week weten we meer…
En zo zitten we weer aan de 80 ezels in ons centrum. Hier flirten we al heel de winter mee : een beetje erboven en een beetje eronder. Toch heel welkom Lona en Gust, we gaan heel goed voor jullie zorgen !